Albert Buurman geeft de gevangen karp de vrijheid
Familie Buurman beloont na enkele uren rustig zitten wachten.
Een twintig ponder was de beloning na ruim een halfuur drillen door het welige moeras van wier. Vader en zoon Buurman duidelijk op elkaar afgestemd met de diverse handelingen die tijdens het drillen van deze schubkarper 80 cm lang en 10 kilo zwaar. Dat was werk aan de winkel voor de beide vissers. Tijdens mijn bezoek viel het op dat alle gebruiksmaterialen die nodig zijn om tijdens de aanbeet juist weet hoe de handelingen elkaar opvolgen. Albert Buurman behoefde uiteindelijk na de aanbeet niet meer aan te slaan, de karper had zichzelf goed gehaakt door zijn gulzige beet. Het was nu tijd voor Albert de lijn strak te houden, en na tien minuten wat worstelen was het de karp die de strijd aanbond om in het welige wier te duiken. Juist nu kwam de vakbekwaamheid het karpen vissen naar boven, door de lijn niet te vieren maar strak houden en wachten totdat de vis zich beweegt, dan stukje voor stukje binnen halen. Zoonlief Luuk ziet dat zijn vader Albert het water in moet, dus het waterpak werd door Luuk aangereikt, en het schepnet, waarop hij natuurlijk de hengel van pa kreeg overhandigd. Luuk bleef heel rustig! maar zijn spanning van zijn jeugdig gelaat verraadde zijn belevingsdeel. Tien voor tien werd de karp gehaakt op 100 meter, het eerste stuk liep vrij makkelijk, dan komt de strijd met de begroeiing, en zoals boven uitgelegd werd de vis en ondanks herhaalde pogingen van vluchten boven het schepnet gedrild waarop Albert die zich reeds 15 meter te water had begeven in zijn waterpak. Wil ook even aangeven dat dit alleen door ervaren vissers kan worden uitgevoerd, namelijk de bodem heeft verraderlijke plekken waar je in weg zakt en beslist niet boven komt. Tien uur dertig was de vis binnen waar de beide visfanaten het gevangen dier even aaien en fotograferen als dank voor hun beleving van deze prachtige vangst, het is een prachtige gezonde vis zegt Albert Buurman tot slot waarop hij de vangst ook weer terug zet.
Frans Willemsen.